Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018

Στη δοκό της αγχόνης



Σαν απόψε και πριν από εξήντα ένα χρόνια οι Άγγλοι απαγχόνισαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίαςτον Ευαγόρα Παλλικαρίδη, τον έφηβο ποιητή.
Στη δοκό της αγχόνης
Μου λες να ξεχάσω τα παιδιά στην αγχόνη
Να παραμερίσω όλο εκείνο το πολύ μου πάθος
για τη λευτεριά της Πατρίδας.
Να παραδώσω στην πυρά όλα εκείνα
«τα δια χειρός ηρώων» επιθανάτια γράμματα
που τα διαβάζω  κατεπανάληψη
και με κρατούν άγρυπνο.

Εγώ σου λέω δεν μπορώ.

Μια ζωή τώρα τις μεταμεσονύχτιες ώρες
με πιάνει ρίγος σαν ακούω τα βήματά τους
να οδεύουν.
Σαν ακούω τα τραγούδια τους να δυναμώνουν.
Σαν τέλος ακούω να πνίγεται μαζί τους
δολοφονημένος
ο Ύμνος της Ελευθερίας
ύστερα ακριβώς απ’ τον ξερό γδούπο της ανοιγμένης
καταπακτής.

Ω! τα κορμιά τους έτσι που αιωρούνται δεκαετίες
τώρα στη δοκό της αγχόνης!
Ω! τ’ άγια κορμιά τους δεκαετίες τώρα
που ΄ναι θαμμένα στα φυλακισμένα Μνήματα!


Λεμεσός 20.4.1986 – 20.2. 1987
Από την ποιητική μου σύνθεση  " Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΟΝΗΣΙΛΟΣ", Λεμεσός, Κύπρος 1989.
Ο πίνακας μου, «οι τέσσερις απαγχονισμοί»  80 Χ80 εκατοστά,
μέρος ενός μεγαλύτερου εικαστικού έργου.

Αιωνία να είναι η μνήμη του

Γιώργος Πετούσης

Στη δοκό της αγχόνης

Μου λες να ξεχάσω τα παιδιά στην αγχόνη
Να παραμερίσω όλο εκείνο το πολύ μου πάθος
για τη λευτεριά της Πατρίδας.
Να παραδώσω στην πυρά όλα εκείνα
«τα δια χειρός ηρώων» επιθανάτια γράμματα
που τα διαβάζω κάτ’ επανάληψη
και με κρατούν άγρυπνο.
Εγώ σου λέω δεν μπορώ.
Μια ζωή τώρα τις μεταμεσονύχτιες ώρες
με πιάνει ρίγος σαν ακούω τα βήματά τους
να οδεύουν.
Σαν ακούω τα τραγούδια τους να δυναμώνουν.
Σαν τέλος ακούω να πνίγεται μαζί τους
δολοφονημένος
ο Ύμνος της Ελευθερίας
ύστερ΄ ακριβώς απ’ τον ξερό γδούπο της ανοιγμένης
καταπακτής.
Ω! τα κορμιά τους έτσι που αιωρούνται δεκαετίες
τώρα στη δοκό της αγχόνης!
Ω! τα’ άγια κορμιά τους δεκαετίες τώρα
που ΄ναι θαμμένα στα φυλακισμένα Μνήματα!
Λεμεσός
20.4.1986 – 20.2. 1987

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου